Lu triatu in sassaresu di li pizzinni

In scena a lu Cinetriatu Astra un ippitaccuru assai beddu, “Lu gran Samà e l’ìsura di Edea” cu’ li pizzinni di l’Isthitutu cumprinsibu Santu Dunaddu di via Forlanini

“Lu gran Samà”

Sassari, lu sani tutti, po vantà una bedda tradizioni di triatu in sassaresu, massimamenti chissu cómicu. Si poni ammintà l’óbbari di Battista Ardau Cannas cumenti “Farendi in Turritana”, chi, si puru ischritti da assai tempu, ani auddu furthuna finz’a oggi. Ma no si poni immintiggà althri autori di triatu: da Enna a Bazzoni, da Mastino a Sole, da Mario Dettori a Ugo Niedda finz’ a Lubino, chi ancora si diberthi a ischribì, e althri.

Dunca la tradizioni nosthra è ricca avveru, a lu mancu pa’ lu chi riguardha lu triatu pa’ li manni, pa’ dì cussì. Inveci lu triatu pa’ li pizzinni di la schora elementari – e puru media – è guasi sempri isthaddu insarraddu drent’a li schori matessi, chena iscì da chissi logghi. Si fabiddaba – e si fabedda – arreu arreu di ippirimenti, di probi cunsidaraddi interessanti propiu acchì so in sassaresu. È puru chissa una cosa impurthanti e lu miresciu è di chissi masthri chi ani visthu la pussibiriddai di fa dibintà attori l’ischurani e avvialli a la recitazioni in sassaresu, drent’a prugetti chi sivviani a mantinì viba la linga.

La dì tre di chisthu mesi di lampada lu triatu Astra di Sassari à visthu in scena li pizzinni di l’Isthitutu cumprinsibu Santu Dunaddu di via Forlanini. Cu’ l’aggiuddu di dui “masthri” no d’ischora ma di triatu, Roberta Tola e Maria Daniela Carta (la primma attrice di la cumpagnia “La frumentaria” e la sigunda attrice e ischrittora di triatu), chi so isthaddi brabi e pieni di pazenzia ma cunvinti di lu chi érani fendi, ani posthu in scena un ippitaccuru assai beddu, “Lu gran Samà e l’ìsura di Edea”, chi è la sigunda parthi d’un trabagliu prisintaddu l’annu passaddu, “Lu gran Samà”. Tuttu chisthu è isthaddu pussìbiri pa’ l’impegnu cunvintu di l’Isthitutu “Bellieni” di Sassari e di la prisidenti Maria Doloretta Lai chi à daddu un contributu assai forthi sigundu chissu chi è un ischopu d’impurthanzia manna di li so’ attibiddai: la difesa e la promozioni di la linga sassarese parthendi propiu da li più minori.

L’ippitaccuru di l’althra dì, cument’e chissu di l’annu passaddu, è isthaddu aggradissiddu assai da chissi chi erani prisenti – e no erani pogghi! –, chi ani pududdu vidé e intindì l’impegnu no propiu fàzziri di li pizzinni. Nisciunu à fattu casu si la linga sassaresa no era paifetta o si v’era calche paraura itariana: lu chi conta è chi chissi pizzinni masci e fèmmini v’ani posthu passioni e impegnu manni, finz’a dì da par eddi chi dugna tantu “v’erani troppi disthrazioni” cand’erani prubendi; ma a la fini tutti erani cuntenti pa’ chistha sigunda proba, chi l’à daddu occasioni di cunniscì sempri di più la linga sassaresa e pigliavvi cunfidenza.

La chisthioni di l’avvizinamentu di li più giòbani a la linga sassaresa – chi sia triatu è impurthanti acchì è una foima d’arthi chi fazi più fàzziri chisthu puzzessu – è un arghumentu chi voraristhia trattaddu cun cunvinzioni e mai posthu a un’ara: po passà propiu da li più minori lu ricùparu di la linga sassaresa chi, a parthi tuttu, si miresci d’assé trattadda no soru cument’e linga di buglia e di cionfra, ma in tutta la so’ digniddai. E saivà una linga oggi è avveru una chisthioni di vidda o di morthi: addareddu a la linga v’è sempri la genti, li passoni, e cun eddi tutta la sthoria e l’identiddai. E chena isthoria e chena identiddai, v’è poggu di fà: la fini è affaccu, assai affaccu!

Mario Marras

Articoli Correlati

Pulsante per tornare all'inizio